Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie
w Gryfinie

Projekt "Może My możemy!" jestwspólfinansowany przez Ministerstwo Rodziny Pracy i Polityki Społecznej w ramach Programu Osłonowego pt. "WSPIERANIE JEDNOSTEK SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO W TWORZENIU SYSTEMU PRZECIWDZIAŁANIA PRZEMOCY W RODZINIE” - Edycja 2020

OBSZAR REALIZACJI PROJEKTU: Powiat Gryfiński

MONTAŻ FINANSOWY:

1. Łączny koszt projektu - 90.615,00 zł
2. Dofinansowanie MRPiPS - 63.410,00 zł
3. Wkład własny Powiatu - 27.205,00 zł

UZASADNIENIE WYBORU GRUPY DOCELOWEJ:

1. Przemoc (w tym zaniedbanie) i uzależnienia są najczęstszym powodem, dla których dziecko trafia do rodziny zastępczej. Niekoniecznie przemoc była bezpośrednio na nie skierowana, często bita była na przykład matka albo jedno z rodzeństwa.
2. Dzieci takie mają trudniejszy start w życie – częściej niż dzieci z rodzin nieproblemowych – mają problemy w relacjach z rówieśnikami, w tym w szkole.
3. Dzieci te często CZUJĄ SIĘ GORSZE, przez co trudniej im funkcjonować w życiu. Brak im zaufania do siebie, brak im wiary w siebie, w relacjach często stawiają się w roli podrzędnej, albo próbują manifestować swoją bezsilność poprzez akty agresji. Cechuje je też niski poziom samooceny.
4. Dzieci te często stosują przemoc (werbalną i fizyczną), jako odreagowanie tego, co przeżyły i przeżywają. Należy pamiętać, że pobyt w rodzinach zastępczych nie zawsze i nie od razu stanowi z punktu widzenia dziecka, dobre dla niego rozwiązanie. Dzieci są wyrwane ze swojego środowiska, które choć z punktu widzenia nas dorosłych nie było odpowiednie, to było jednak dziecku znane. Kiedy dziecko trafia do rodziny zastępczej, trafia do nieznanych mu ludzi, co budzi lęk, ale też manifestuje się agresją, bo najczęściej dziecko pragnie powrotu do rodziny biologicznej.
5. Często dzieci takie są w szkole dyskryminowane i lekceważone. Szybko zauważają, że nie mają w szkole żadnych szans i zaczynają jej unikać. Brak zrozumienia, pomocy i wsparcia w tym momencie wywoduje u dziecka poczucie krzywdy i szybkie osuwanie się w zachowania destrukcyjne. Wiele z nich w wieku 10–15 lat trafia do placówek opiekuńczych i resocjalizacyjnych, skąd po kilku latach wracają jako przestępcy i alkoholicy, kontynuując tradycję rodzinną. Głównym powodem ich degradacji jest brak poczucia wartości i sprawczości, nieufność wobec innych, brak jakichkolwiek realnych perspektyw życiowych, brak konstruktywnych wzorców skutecznego działania, za to wiele wzorców destruktywnych (bierność, kłamstwo, uzależnienia, przemoc, przestępczość).

CELE:

1. Wzrost samoświadomości wychowanków poprzez podejmowanie pracy psychologiczno-pedagogicznej z wychowankami (treningi interpersonalne, socjoterapia, czy też treningi zastępowania agresji).
2. Doskonalenie procesu usamodzielnienia wychowanków w aspekcie rozwijania umiejętności inter- i intrapersonalnych, wykorzystywanie i wzmacnianie ich indywidualnego potencjału.
3. Wzmocnienie wiary we własne siły oraz poczucia wartości.
4. Nabycie/wzrost szacunku do siebie samego i innych osób.
5. Nabycie zaufania do rodziców zastępczych i do innych osób.
6. Budowa prawidłowych relacji z rówieśnikami, poprzez nabycie umiejętności interpersonalnych, m.in. takich jak negocjowanie, rozwiązywanie konfliktów i ustalanie różnych spraw.
7. Ukształtowanie asertywnej postawy.
8. Nabycie umiejętności mówienia o własnych potrzebach i ich wyrażania w akceptowalny sposób.

Wykorzystanie walorów wolontariatu w celu rozwijania wrażliwości i empatii młodzieży na potrzeby innych, a także w celu zmiany obrazu samego siebie z osoby potrzebującej na dawcę pomocy. Praca na rzecz drugiego człowieka może służyć lepszemu poznaniu siebie, motywować do pracy nad sobą oraz dostarczać nowych doświadczeń i przeżyć, dzięki czemu młodzież może poczuć się ważna, potrzebna i usatysfakcjonowana.

PRACA SOCJALNA:

1. Przygotowanie przez pracownika socjalnego arkusza diagnostycznego, umożliwiającego przeprowadzenie diagnozy i będącego podstawą opracowania „kontraktu” dla uczestnika projektu, w którym zawarte będą cele współpracy.
2. Przeprowadzenie – na podstawie m.in. wywiadu środowiskowego - indywidualnej diagnozy potrzeb, ocena deficytów i potencjału uczestnika projektu.
3. Opracowanie spójnego planu pomocy. Ustalenie placówek, osób/specjalistów od których uczestnik projektu może/powinien otrzymać wsparcie oraz zakres tego wsparcia. Nawiązanie współpracy z tymi osobami/placówkami, celem uspójnienia działań podejmowanych wobec uczestnika projektu (efekt synergii). Opracowanie szczegółowego zakresu oraz celów pracy odnośnie każdego z uczestników w porozumieniu z opiekunami oraz: nauczycielami, pedagogami i innymi osobami posiadającymi wiedzę na temat potrzeb uczestnika projektu.
4. W trakcie udziału podopiecznego w zaplanowanych dla niego formach wsparcia, stały nadzór nad jego postępami, ewentualna korekta wsparcia w procesie pomocy. W tym celu pracownik socjalny będzie musiał współpracować także z animatorem/opiekunem wolontariuszy, który obserwując jak uczestnik projektu działa w grupie wolontariackiej, może zasugerować dalszy kierunek pracy z nim.
5. Współpraca z rodziną i środowiskiem.
6. Ocena i ewaluacja udzielanego wsparcia.

Ze względu na fakt, iż powiat gryfiński jest rozległy, zaplanowano także koszt dojazdu pracownika socjalnego do miejsca zamieszkania dziecka.

WSPARCIE SPECJALISTYCZNE - zindywidualizowane - zgodnie ze zdiagnozowanym zapotrzebowaniem (np. psycholog, psychiatra, doradca zawodowy, dietetyk i in. wg potrzeb). Zakres wsparcia określi pracownik socjalny na podstawie przeprowadzonego wywiadu z rodziną, a także zgłaszanych potrzeb podopiecznych. Wsparcie przyznane będzie średnio w wymiarze 8 godzin na uczestnika, jednakże liczba godzin przypadająca na uczestnika może być różna.

WARSZATY SOCJOTERAPEUTYCZNE - PODNOSZĄCE KOMPETENCJE SPOŁECZNE, WZMACNIAJĄCE POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI I POZWALAJĄCE NAWIĄZAĆ TRWAŁE RELACJE

Będą to:

1. Czterodniowe warsztaty wyjazdowe – o charakterze socjoterapeutycznym.
2. Jednodniowe warsztaty stacjonarne (Gryfino lub okolica) - dwie sesje w grupach około 10-osobowych (łącznie 4 warsztaty).

Tematyka warsztatów obejmować będzie zagadnienia związane z budowaniem poczucia własnej wartości, odkrywaniem swoim mocnych stron (w tym preferencji zawodowych), budowania relacji z rówieśnikami, w tym z partnerami/partnerkami. Uczestnikami projektu będą nastolatkowie, w tym wchodzący w świat dorosłości, tak więc istotnym elementem warsztatów będą relacje w związkach.

Elementem budowania własnej wartości będzie tez kreowanie zewnętrznego wizerunku i np. wizyta u kosmetyczki/wizażystki/fryzjera – wg zgłoszonych potrzeb. Elementem warsztatów będą też treningi interpersonalne.

WDROŻENIE IDEI WOLONTARIATU:

To zasadniczy element projektu. Po rozpoczęciu zajęć o charakterze stricte terapeutycznym, rozpoczęte zostaną działania mające na celu wdrożenie idei wolontariatu jako metody rozwoju, metody budowania własnej wartości oraz strategii działań alternatywnych dla działań agresywnych.

Zadaniem animatora/opiekuna grupy wolontariuszy będzie:

1. We współpracy z pracownikiem socjalnym określić predyspozycje do wolontariatu oraz umiejętności, które mogą być wykorzystane w wolontariacie.
2. Podpisanie z uczestnikami projektu i ich opiekunami umowy wolontariackiej,
3. Przedstawienie uczestnikom projektu zasad wolontariatu.
4. Animacja aktywności młodzieży i udzielanie jej wsparcia młodzieży.
5. Motywowane uczestników do podejmowania wysiłku i generowania swoich własnych pomysłów na to, co mogą zrobić w ramach wolontariatu.
6. Łączenie uczestników w grupy wolontariackie (wówczas praca idzie sprawniej, niż w przypadku indywidualnych projektów).
7. Proponowanie zadań adekwatnych do kompetencji i potrzeb uczestników.
8. Zapoznanie uczestników z zasadami wolontariatu.
9. Organizowanie spotkań dla wolontariuszy.
10. Towarzyszenie im podczas organizacji ich wolontariackich przedsięwzięć.
11. Uzyskanie wsparcia dla działań (organizacyjnego, czy też lokalnej społeczności itp.). 

GRUPY DOCELOWE PROJEKTU:

Uczestnikami projektu będzie 20-osobowa grupa młodzieży. Będą to uczniowie ostatnich klas szkoły podstawowej oraz uczniowie szkół ponadpodstawowych, przebywający w pieczy zastępczej, którzy doznali przemocy w rodzinie biologicznej.

Projekt jest skierowany to osób w takim przedziale wiekowym, bowiem ze względu na okres dojrzewania, a także stojących przed nimi trudnych życiowych decyzji, związanych z wyborem ścieżki edukacyjnej i osobistej (pierwsze związki), jest to grupa szczególnie wymagająca wsparcia. Jak pokazują liczne badania, a także osobiste doświadczenia pracowników PCPR, wsparcie udzielane tej młodzieży przez opiekunów, choć duże, jest niewystarczające. Wyniki badań pokazują, że młodzież tę cechuje niska samoocena i niezaspokojona potrzeba bezpieczeństwa, przynależności i akceptacji, co skutkuje między innymi małą aktywnością społeczną oraz nasileniem zachowań ryzykownych, takich jak wczesna inicjacja seksualna, przemoc czy sięganie po środki psychoaktywne. Z analizy przedsięwzięć podejmowanych lokalnie na rzecz wychowanków pieczy zastępczej wynika, że większość oddziaływań mających na celu złagodzenie traumatycznych doświadczeń oraz wzmocnienie kompetencji osobistych nie w pełni odpowiada na indywidualne potrzeby uczestników, stąd projekt zawierać będzie KOMPONENT PRACY INDYWIDUALNEJ.

Liczne deficyty związane z niezaspokojeniem potrzeby bliskości i więzi rodzinnej często skutkują w odniesieniu do młodzieży niskim poczuciem własnej wartości. Dlatego koniecznym jest jej odbudowa, nie tylko poprzez wzmacnianie psychiczne dzieci, ale także poprzez budowanie zewnętrznego wizerunku, przez co młodzież nauczy się jak zadbać o swój wygląd zewnętrzny. Nie chodzi tu jedynie o „zwykłe wyjście do fryzjera”, ale uzyskanie fachowej porady w odniesieniu do swoich potrzeb. Dlatego elementem warsztatów będzie zagadnienie poczucia wartości – jak być piękną i pięknym wewnętrznie i zewnętrznie? Integracja społeczno-środowiskowa oraz sprawdzanie się (swoich możliwości) nastąpią poprzez praktyczne projekty w ramach wolontariatu

OCZEKIWANE REZULTATY PROJEKTU:

1. Wzrost umiejętności intrapersonalnych (samoświadomości) uczestników projektu (zdawanie sobie sprawy z doświadczanych aktualnie doznań, emocji, potrzeb, swoich możliwości, czy ograniczeń).
2. Wzrost umiejętności interpersonalnych:

• negocjowanie, rozwiązywanie konfliktów i ustalanie różnych spraw,
• nabycie umiejętności mówienia o własnych potrzebach i ich wyrażania w akceptowalny sposób.

3. Wzmocnienie wiary we własne możliwości oraz wzrost poczucia wartości.
4. Wzmocnienie funkcjonowania społecznego w szerszym środowisku społecznym.
5. Poszerzenie oferty dla dzieci i młodzieży zagrożonej i dotkniętej przemocą w rodzinie – poprzez realizację indywidualnego specjalistycznego doradztwa/wsparcia, warsztaty socjoterapeutyczne i wolontariat.