Tryb normalny

  • Tryb normalny

Tryb nocny

  • Tryb nocny

Kontrast

  • Kontrast czarno-biały
  • Kontrast czarno-żółty
  • Kontrast żółto-czarny

Rozmiar czcionki

  • Czcionka domyślna
  • Czcionka średnia
  • Czcionka duża

grasz w zielone

Treść główna

Projekt "Grasz w zielone?" jest wspólfinansowany przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej w ramach Programu Osłonowego pt. "WSPIERANIE JEDNOSTEK SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO W TWORZENIU SYSTEMU PRZECIWDZIAŁANIA PRZEMOCY W RODZINIE” - Edycja 2021

OBSZAR REALIZACJI PROJEKTU: Powiat Gryfiński

MONTAŻ FINANSOWY:

  1. Łączny koszt projektu - 90.000,00 zł
  2. Dofinansowanie MRiPS - 62.900,00 zł + nagroda 8.500,00 zł
  3. Wkład własny Powiatu - 27.100,00 zł

UZASADNIENIE WYBORU GRUPY DOCELOWEJ:

  1. Przemoc (w tym zaniedbanie) i uzależnienia są najczęstszym powodem, dla których dziecko trafia do rodziny zastępczej. Niekoniecznie przemoc była bezpośrednio na nie skierowana, często bita była na przykład matka albo jedno z rodzeństwa.
  2. Dzieci takie mają trudniejszy start w życie – częściej niż dzieci z rodzin nieproblemowych – mają problemy w relacjach z rówieśnikami, w tym w szkole.
  3. Dzieci te często CZUJĄ SIĘ GORSZE, przez co trudniej im funkcjonować w życiu. Brak im zaufania do siebie, brak im wiary w siebie, w relacjach często stawiają się w roli podrzędnej, albo próbują manifestować swoją bezsilność poprzez akty agresji. Cechuje je też niski poziom samooceny.
  4. Dzieci te często stosują przemoc (werbalną i fizyczną), jako odreagowanie tego, co przeżyły i przeżywają. Należy pamiętać, że pobyt w rodzinach zastępczych nie zawsze i nie od razu stanowi z punktu widzenia dziecka, dobre dla niego rozwiązanie. Dzieci są wyrwane ze swojego środowiska, które choć z punktu widzenia nas dorosłych nie było odpowiednie, to było jednak dziecku znane. Kiedy dziecko trafia do rodziny zastępczej, trafia do nieznanych mu ludzi, co budzi lęk, ale też manifestuje się agresją, bo najczęściej dziecko pragnie powrotu do rodziny biologicznej.
  5. Brak zrozumienia, pomocy i wsparcia, które jest niedostateczne ze strony rodziców zastępczych z powodu olbrzymich deficytów u dzieci przebywających w rodzinach zastępczych, wywoduje u dziecka poczucie krzywdy i szybkie osuwanie się w zachowania destrukcyjne. Głównym powodem ich społecznej degradacji i samodegradacji jest brak poczucia wartości i sprawczości, nieufność wobec innych, brak jakichkolwiek realnych perspektyw życiowych, brak konstruktywnych wzorców skutecznego działania, za to wiele wzorców destruktywnych (bierność, kłamstwo, uzależnienia, przemoc, przestępczość).
  6. Rodzina biologiczna, w której podstawowe więzi zostały zaburzone, kształtuje młodego człowieka pozbawionego elementarnych umiejętności emocjonalnego i społecznego funkcjonowania. Dzieci, które trafiły do rodzin zastępczych nie miały w rodzinie biologicznej możliwości dokonywania pierwszych prawidłowych prób w kontaktach społecznych, doświadczania ograniczeń i wzmocnień we własnym rozwoju oraz możliwości nabierania zaufania do otaczającego świata.
Takie warunki do budowania prawidłowych relacji tworzy tym dzieciom rodzina zastępcza. Niestety obecnie rodzice zastępczy stoją w bardzo trudnej sytuacji związane z pandemią COVID 19. Z jednej strony zapewniają dzieciom warunki do rozwoju, z drugiej tak oni, jak i dzieci są odizolowani społecznie przez pandemię. Muszą organizować dzieciom i warunki do nauki, i wspomagać je w procesie uczenia, i organizować czas wolny i zapewnić całą sferę organizacyjną dla funkcjonowania ich domu. Dorośli, jak i dzieci odczuwają napięcie spowodowane pandemią, poddenerwowanie, które dodatkowo nie sprzyja budowaniu prawidłowych relacji w rodzinach zastępczych. Dorośli są przemęczeni ilością obowiązków, która obecnie na nich spoczywa – obowiązków wynikających z roli rodzica zastępczego, ale i terapeuty rodzinnego a także nauczyciela szkolnego. Dlatego, mając na uwadze, jak trudny jest to czas oraz mając na uwadze, jak ważna jest edukacyjna i socjalizacyjna rola zabawy, a także chcąc wspomóc rodziców w organizacji ich czasu z uwzględnieniem potrzeb dzieci, chcielibyśmy zrealizować projekt oparty na pedagogice zabawy.
 
Myśl przewodnia projektu:
Zabawa jest podstawowym przejawem zachowania, w trakcie którego dziecko uczy się świata, panujących w nich zachowań, ma możliwość sprawdzenia siebie w różnych sytuacjach, ma możliwość odpoczynku, a także rozwoju fizycznego.
 
CELE PROJEKTU:
  1. Doskonalenie procesu socjalizacji wychowanków w aspekcie rozwijania umiejętności inter- i intrapersonalnych, wykorzystywanie i wzmacnianie ich indywidualnego potencjału.
  2. Wzmocnienie integracji środowiska rodzinnego (rodzin zastępczych) poprzez naukę konstruktywnych, alternatywnych i ciekawych sposobów spędzania czasu wolnego z wykorzystaniem indywidualnych predyspozycji dzieci.
  3. Nabycie przez dzieci wiary we własne siły oraz poczucia wartości.
  4. Nabycie zaufania do rodziców zastępczych i do innych osób.
  5. Budowa prawidłowych relacji z rówieśnikami, poprzez nabycie umiejętności interpersonalnych, m.in. takich jak negocjowanie, rozwiązywanie konfliktów i ustalanie różnych spraw.
  6. Nabycie umiejętności zdrowej rywalizacji bez stosowania przemocy.
 
PROJEKT MA CHARAKTER INNOWACYJNY. INNOWACJA PRZEJAWIAĆ SIĘ BĘDZIE W ZASTOSOWANIU ZASAD PEDAGOGKI ZABAWY WOBEC UCZESTNIKÓW PROJEKTU JAKO NARZĘDZIA TERAPEUTYZUJĄCEGO I SŁUŻĄCEGO WZMOCNIENIU POCZUCIA WŁASNEJ WARTOŚCI ORAZ ZMIANIE POSTAWY ŻYCIOWEJ.
 
Dlaczego PEGAGOGIKA ZABAWY? Jej idea doskonale wpisuje się w potrzeby dzieci, u których w wyniku doznanej przemocy (zaniedbań) występują różnorodne deficyty/problemy natury osobowościowej/psychicznej, np. zniekształcone postrzeganie siebie, niska samoocena, zaniżone aspiracje, lęk przed podejmowaniem działań, bierność, brak wiary we własne możliwości, poczucie osamotnienia, poczucie braku akceptacji ze strony środowiska, itp. Metodyka pedagogiki zabawy „czerpie z bogatego zasobu ludzkich doświadczeń na polu prostej, spontanicznej zabawy. Ta najprostsza w swych regułach aktywność, z pozoru jedynie dziecięca, może stać się cennym działaniem z punktu widzenia pedagogicznego. Zyskuje inną rangę, nie pełni już roli »wypełniacza« czasu wolnego, lecz staje się impulsem do kreowania atmosfery działania i sprzyja skutecznej komunikacji pomiędzy członkami społeczności, uczy, jak wyrażać emocje”. Zabawa staje się metodą pracy, sposobem na ożywianie grupy i budowanie klimatu współpracy. „Zabawa w tym kontekście jest jedną z metod, dzięki którym człowiek może lepiej poznać swoje możliwości, zrozumieć motywy własnych działań i doświadczyć radości w kontakcie z drugim człowiekiem”.
Uczestnicy projektu (dzieci i rodzice zastępczy) – odbywszy w okresie wakacyjnym wyjazdowe warsztaty socjoterapeutyczne – będą kontynuować je następnie w postaci stacjonarnej oraz będą otrzymywać wsparcie specjalistyczne od specjalistów-od lokalnych animatorów (zgodnie ze zdiagnozowanymi przez pracownika socjalnego potrzebami). Na etapie pracy z lokalnymi animatorami wprowadzane będą do życia rodzinnego/domowego elementy pedagogiki zabawy, z którymi uczestnicy projektu zapoznają się podczas warsztatów wyjazdowych. Dzięki warsztatom dzieci i ich rodzice będą już mieli podstawy do wdrażania ich w codziennym życiu. Praca z lokalnymi animatorami oraz wdrażanie pedagogiki zabawy w codzienny rytm życia rodziny zastępczej, pozwolą im zrozumieć ich emocje, swoje słabe i mocne strony, których będą mogli w praktyce doświadczyć, pozwolą na rozładowanie napięć, budowanie prawidłowych relacji z pozostałymi członkami rodziny. Zalety pedagogiki zabawy są niezaprzeczalne. Jednakże nie jest ona powszechnie wykorzystywana do tej pory w Polsce jako kierowana i zaplanowana metodycznie praca stosowana przez rodziców zastępczych ukierunkowana na wzrost wartości poczucia swojej osoby oraz na wzrost empatii, a także jako swoistej
naturalnej terapii, w sytuacji „emocjonalnego rozchwiania”, czy też psychicznych urazów poprzemocowych. 
 
Ideę pedagogiki zabawy można zastosować do uczestników projektu, bowiem:
  • zacieśnia ona więzi wspólnotowe – z rodzicami zastępczymi i innymi członkami rodziny zastępczej,
  • pozwala dzieciom doświadczyć różnych ról społecznych,
  • pozwala rozładować negatywne emocje,
  • daje szansę na rozwój w zakresie: świadomości własnych zasobów i ograniczeń, zaufania do siebie, poczucia własnej wartości,
  • jest alternatywą dla powszechnego dziś internetu,
  • pozwala choć w części zrekompensować niedostatki w kontaktach społecznych wywołanych izolacją społeczną.
Chcielibyśmy, aby nasz projekt był istotnym elementem profilaktyki społecznej. Aby, jak w przypadku przedkładanego projektu, był strategią działań alternatywnych poprzez to, że:
  • stworzy możliwości pozytywnego zaangażowania, w przeciwieństwie do działań dysfunkcjonalnych, bezczynności lub bierności,
  • dzieci i ich rodzice zyskają okazję do działalności społecznej, rozwoju zainteresowań i nawiązania nowych relacji lub poprawy/odbudowania relacji istniejących a zaburzonych.

OCZEKIWANE REZULTATY:

  • Wzrost umiejętności intrapersonalnych (samoświadomości) uczestników projektu (zdawanie sobie sprawy z doświadczanych aktualnie doznań, emocji, potrzeb, swoich możliwości, czy ograniczeń),
  • Wzrost umiejętności interpersonalnych: negocjowanie, rozwiązywanie konfliktów i ustalanie różnych spraw, nabycie umiejętności mówienia o własnych potrzebach i ich wyrażania w akceptowalny sposób.
  • Wzmocnienie wiary we własne możliwości oraz wzrost poczucia wartości.
  • Wzrost umiejętności hamowania złości/agresji w sytuacji izolacji społecznej, ale też w codziennym życiu;
  • Wzmocnienie funkcjonowania społecznego w szerszym środowisku społecznym (głównie w grupie rówieśniczej) poprzez udział w zajęciach opartych na pedagogice zabawy organizowanych przez lokalnego animatora.
  • Poszerzenie oferty dla dzieci i młodzieży zagrożonej i dotkniętej przemocą w rodzinie – poprzez realizację indywidualnego specjalistycznego wsparcia, warsztaty socjoterapeutyczne, zajęcia z lokalnymi animatorami, którzy będą wpierać dzieci i rodziców zastępczych w życiu domowym/rodzinnym.
  • Nabycie przez rodziców umiejętności stosowania zasad pedagogiki zabawy oraz włączania dzieci w obowiązki domowe w atmosferze akceptacji, minimalizacja napięcia, złości, agresji.

Autorem i koordynatorem projektu jest: Gabriela Poteralska